İsmail Kaya (Šarić)
Diyanet İşleri:Enam 32. Ayet; “Dünya hayatı ancak bir oyun ve bir eğlencedir. Elbette ki ahiret yurdu Allaha karşı gelmekten sakınanlar için daha hayırlıdır. Hâlâ akıllanmayacak mısınız?”
Yukarıda yer alan ayeti kerime de ahiret kavramını pek çoğumuz hep lafzı anlamında ele alarak dünya hayatından sonra gelen cennet hayatı olarak ya da ölüm sonrası hayat olarak algıladık. Ahiret kavramı manası sonda olan, sonraya ertelenen manalarına gelmektedir. Buradan hareketle birde bu ayete mana yönünden bakmaya gayret edersek sanırım sonuç biraz daha farklı olacaktır. Öncelikle ayetin birinci bölümü olan “Dünya hayatı ancak bir oyun ve bir eğlencedir” kısmını ele alırsak; insanoğlu genel itibari ile yeme, giyinme, barınma, eylenme ve bu gibi ihtiyaçlarını karşılamak ve bencilce kendi çıkarları üzere hayatını idame ettirme eğiliminde yaşamaktadırlar. Oysa ki burada ertelenen salih amellerdir, elindekini paylaşmaktır. Bu ayet bize elindekini paylaşmayı ertelemekten vazgeçmemizi, istemekle birlikte, iyiliklerin ertelenmediği bir hayat nizamının, hayat yurdunun bir ahiret yurdu olacağını beyan etmektedir. Demek ki ahiret yurdu ölüm sonrası bir hayat yurdu olmasıyla birlikte, daha dünyada iken ahiret yurdunu tesis etmemizi ayet bizlere bildiriyor. “Elbette ki ahiret yurdu Allaha karşı gelmekten sakınanlar için daha hayırlıdır. Hâlâ akıllanmayacak mısınız?”
Şimdi şöyle söyleyebilirsiniz, dünya hayatında iken salih amelleri ertelediğimizi nereden çıkarttınız diye, bizde cevap olarak Enam 31. Ayet yeter deriz.
Diyanet İşleri:Enam 31. Ayet; “Allahın huzuruna çıkmayı yalanlayanlar gerçekten ziyana uğramıştır. Nihayet onlara ansızın o saat (kıyamet) gelip çatınca, bütün günahlarını sırtlarına yüklenerek, “Hayatta yaptığımız kusurlardan ötürü vay hâlimize!” diyecekler. Dikkat edin, yüklendikleri günah yükü ne kötüdür!”
Bizim dikkat çekmek istediğimiz ayetlerin iki yönünün de olduğudur. Bu sebeple ceza ve mükafatı sadece ölümden sonrasına bırakmanın eksik bir anlayış olduğunu, bugünün (dünya hayatı) de işlenen günahların cezaları insanda bir ıstırap olacak şekilde hissettikleridir. Aynı şekilde sevapların da bu dünyada cennet hayatının verdiği zevki verdiğini düşünmekteyiz. Konunun daha iyi anlaşılması için örnek vermemiz gerekirse; işçisinin hakkını gözetmeyen, ihtiyacından arta kalan malını fakirlerle paylaşmayıp, malı yığdıkça yığan bir işveren belki varlık içindedir ama o varlığımı nasıl güvence altına alırım, onu nasıl korurum endişesi ile ıstırap içinde yaşamaktadır. Bunun aksini yapan ise böyle bir endişesi olmaz, paylaşmanın verdiği mutluluk ile Yaradana ve kullarına olan muhabbeti ve sevgisi artarak daha bu dünyada cennetin verdiği zevkleri yaşar.
Hatalı bir düşünce ve yorumumuz olmuşsa af ola. En doğrusunu Allah c.c. bilir.
Selam ve Dua İle…
İsmail Kaya – Şaariç
29.08.2017
