“Sadece gurbette mi gözleri dalar insanın uzaklara baka baka...”

   Bunu düşündüm her sabah iÅŸe giderken yürüdüğüm yol üzerindeki küçük bir parkta oturan bir Hintli bayanı gördüğümde; onu, gözleri uzaklara, çoook uzaklara dalmış olarak gördüm.

   Birkaç gündür karşılaÅŸtığımdan mıdır ne, o da beni görünce gülümsedi ve birbirimize hal-hatır sorduk ve ben devam ettim yoluma. İçimden kendi kendime dedim ki: KeÅŸke biraz zamanım olsaydı da, onunla azıcık sohbet etseydim ve ona, “her ÅŸey zamanla düzeliyor, alışıyorsun baÅŸa gelenlere bir sure sonra; üzülme,” deseydim.

 Evet, alışıyorsun yada o kadar canın yanmıyor artık, sılayı ve sevdiklerini düşününce.. Belki de atalarımızın söylediÄŸi gibi, “gözden ırak olan gönülden de uzak oluyor,” diyeceÄŸim, ama hiç de öyle deÄŸil; galiba uzaklara dalarken insan, geri döneceÄŸi günleri, kimleri nasıl bulacağını hayal ediyor aslında gurbette..

Sılaya tatil için giderken, şayet annen- baban sağsa, nereye gideceğini, kimlerle kalacağını biliyorsun; seni görmek isteyen herkes oraya toplanacak. Ve baba ocağında bir bayram havası esecek; bunu düşünerek heyecanlanıyorsun. Annen baban vefat etmişse, böyle bir kesinlik yok, sırayla yakın akraba evlerini, elinde bavul gezersin. Seni evlerinde görmek isteyen ailen olduğunu bilmek de ayrı bir mutluluk tabi.

   Annen ya da baban, ya da sevdiÄŸin her kim varsa sen orada deÄŸilken vefat etmiÅŸse ve sen ilk defa o eve gidiyorsan, sılaya gidiÅŸ, gerçekten çok zor gelir insana. Çünkü her ne kadar bu acı haberi önceden duymuÅŸ olsan da, bu, gurbettekine rüya gibi gelir, ta ki gidip gerçekle yüzleÅŸene kadar.

   Åžimdilerde biraz daha mı kolaylaÅŸtı, yoksa bazıları daha mı ÅŸanslı bilemiyorum, ama daha çok giden gelen var memlekete etrafımızda. Ä°lk geldiÄŸim zamanlarda, birisi Türkiyeye tatile gideceÄŸinde, bütün çevresi duyar ve günler öncesinden ona güle güle gitmesi dilekleri için ziyaret edilir, hediyeler götürülürdü. Ziyaretçiler, sanki onunla Türkiyeye gidecekmiÅŸ gibi heyecanlanır, biraz buruk biraz sevinçle arkadaÅŸlarını uÄŸurlarlardı. “Ben ne getireyim Türkiyeden,” sorusuna cevap hep aynıydı; “biraz kokusunu getir memleketimin..”

     AYLAR ÖNCESÄ°NÄ°N TELAÅžI

   Gurbetçinin ayrı bir telaşı olur sılaya gitmeden önce; bir yanda sevdiklerine kavuÅŸma heyecanı ve sevinci; bir yanda da, onları ne alırsan memnun edebilirsin düşüncesi…. Aslında aylar öncesinden baÅŸlar bu telaÅŸ ve son dakikaya kadar devam eder.

  Havayollarındaki yük sınırı yüzünden, almak istediÄŸin ÅŸeyler de sınırlı kalır. Ve sonra o sabah gelir, son dakikada kapattığın bavulu alıp havaalanına gidersin. Giderken de, bagajda sorun çıkmasın diye dua edersin.

   Ve yolculuk… 8 saatlik ilk uçaktan sonra, az bir ara verilip, sonra da bir 10 saat daha gidilen yolculuk. Kimi insan çok korkar uçak yolcuÄŸundan, hatta kimisi uyku hapı alarak gelir, çünkü bilir ki baÅŸka yolu yoktur sıladaki sevdiklerine kavuÅŸmanın. Uçak Ä°stanbula gelip de alçalmaya baÅŸladığında cam kenarında oturan ÅŸanslılar dışında diÄŸerleri biran önce göz ucuyla da olsa memleketi görmek için kafasını o tarafa, bu tarafa uzatır. Kendimden biliyorum; uçaktan inip içeriye doÄŸru hızlı hızlı yürürken, memleketin kokusunu almaya baÅŸlar, havaalanından gelen seslerin uÄŸultusuyla dolar kulaklarınız; sanki çok uzunmuÅŸ gibi gelir o koridor insana. İçinizdeki heyecan, sevinç, merak bütün duyguların birbirine karışır.

    VUSLAT GÃœNLERÄ°

   Sonra, sizi bekleyen sevdiklerinizi görürsünüz, oradadırlar. Bazen daha sarılırken, gideceÄŸin günün korkusu düşer içinize, ama silmeye o anı yaÅŸamaya çalışırsınız. Sonrası sevinç, sonrası hasret giderme. Ve bazen de kaybedilenlere, aramızda olmayanlara en yakın seninle o acıyı birebir yaÅŸayanlarla aÄŸlama.

  Aslında ilk gün biraz rüya gibi gelir insana. Uzun bir uçak yolculuÄŸunun yorgunluÄŸu mudur, yoksa yanında olmayı uzun süre hayal ettiÄŸin sevdiklerinle birlikte olduÄŸunuza inanama mıdır, bilmem, sonra huzurlu bir uykuya dalarsın. Uyandığında yeniden orada olduÄŸunu, yaÅŸananların rüya olmadığını görüp sevinirsiniz. Bu uyanış, içerden sizi görmek için gelen diÄŸer sevdiklerinizin sesleri ve hazırlanan yemeklerin güzel kokusuyla gerçekleÅŸir.

   Tatilin sonrası bellidir, biraz daha konuÅŸalım diye geç yatmalar, uzun zamandır görmediÄŸin bir arkadaşını, akrabanı görmeler, ya da çıkıp biraz da memleketinle hasret gidermek için gittiÄŸin o güzelim tatil beldeleri. Her ÅŸeyin tadına bakmak ister insan; “yok, benim memleketimin domatesinin bile tadı, daha bir güzel” diyerek...

    AYRILIK GÃœNLERÄ° YAKLAÅžIRKEN

   Günler geçip, gitme vakti yaklaşırken yine bir telaÅŸ baÅŸlar. Bu telaÅŸ da, hayatının diÄŸer yarısı olmuÅŸ; gurbette kardeÅŸ ve akraba yerine koyduÄŸun kiÅŸilere, kendi evine ve ailene kavuÅŸma telaşıdır. Sonra, onlara ne alsam, kendime buradan ne götürsem de her baktığımda ülkemi hatırlatsa; sesini, kokusunu canlılığını bana verse dediÄŸin ÅŸeylerdir.    Sıladan gurbete dönme vakti gelmiÅŸtir. Hani: “ Gidip de dönmemek, dönüp de görmemek vardır,” diye bir söz vardır ya. Onun hüznünü yaÅŸarsınız bir yandan. Belli etmemeye çalışırsınız geride kalanlara, Çünkü onların sizi mutlu hatırlamalarını istersiniz. , havaalanında içeriye girip uçaÄŸa doÄŸru yürürken onların gözlerinden kaybolduÄŸunda, dökersin gözlerinden siyim siyim yaÅŸları; boÅŸaltırsın içini kendi kendine.

  Ve uçak havalanır, “hoşça kalın sevdiklerim, arkadaÅŸlarım, ailem, güzel ülkem, yeniden görüşmek üzere” diye dualar dökülür dilinizden. Bilirsiniz ki, yolcunun duası en çok kabul edilenlerdendir...

   Uzak diyarlardan; Sidneyden selam ve dualarla…..