Nitekim Maide Suresinde şöyle deniyor:

“Havariler de: İman ettik. Bizim “Müslüman” olduğumuza Sen de şahit ol demişlerdi.” (Maide,5/111)

Hz. İsaya inananlar namaz kılıyor. Rükû ve secde ediyor. Oruç tutuyor. Salih ameller işliyor. Çirkin işlerden kaçınıyor. Bol bol infak ediyorlardı.

Daha önceki elçiler de Allahın dini İslamı tebliğ etti. İnananlara da Müslüman dendi.

Hz. Yakupun oğullarına vasiyeti, Kuranda şöyle yer alıyor:

“Oğullarım! Allah sizin için bu dini (İslamı) seçti. Siz de ancak Müslümanlar olarak ölün” dedi. (Bakara,2/132)

Hz. Yusuf, anne ve basına kavuştuğunda yaptığı dua da, bunun bir benzeri:

“Ey göklerin ve yerin yaratıcısı! Dünyada da ahirette de benim yardımcın sensin. Benim canımı Müslüman olarak al ve beni salih kullarının arasına kat.” (Yusuf,12/101)

Dün olduğu gibi bugün de Hz. İsa, Hatem-ül Enbiya olan Hz. Muhammedden bir önce gönderilmiş Allahın elçilerinden biridir. Biz müminler:

 “Onun elçileri arasında hiçbir ayrım yapmadan” (Bakara,285)

 Onu örnek alır ve severiz. O, tüm diğer elçilerin özelliklerini taşır. Beşerdir, yer, içer. Vahiy alır. Tebliğini yapar. Bu uğurda çok sıkıntılara katlanır.

Peki Hz. İsaya “bizim peygamberimiz” diyen, sayıları 2,5 milyarı geçen Hristiyan toplum, Onun için neler diyor:

“İbrahim doğmadan önce ben varım.” (Yuhanna,8/58)

“Bana iman edin, Ben Babadayım. Baba da bendedir.” (Yuhanna,14/9,10)

“Ben ve Baba biriz.” (Yuhanna,10/30)

“Baba, dünya var olmadan önce ben senin yanındayken sahip olduğum yücelikle şimdi beni yanında yücelt… Çünkü, dünyanın kuruluşundan önce sen beni sevdin.” (Yuhanna,17/24)

“İsa: Nerede iki ya da üç kişi benim adımla toplanırsa, ben de orada, onların arasındayım.” (Matta,18/20)

Bugün Katolik, Ortodoks ve Protestan inancını taşıyanlar, Hz. İsa için şu bilgileri kabul eder:

“İsa, gökyüzünde Tanrının yanında oturup kâinatı birlikte yönetmekte; O ölmedi sağ, kıyamete yakın yeryüzüne inecek; İsa üçten biridir; İsa Tanrıdır, Tanrı da İsadır.”

Bu konuda Kuran ne diyor:

“Ey Ehl-i Kitap! Dininizde aşırılık etmeyin. Allah hakkında sadece gerçeği söyleyin. Meryem oğlu İsa, başka değil, yalnızca Allahın elçisidir. Meryeme ulaştırdığı “ol” sözü ile kendinden bir ruhtur. Öyle ise Allaha ve elçilerine inanıp güvenin.

 “Tanrı üçtür” demeyin. Bundan vazgeçin. Bu sizin hayrınıza olur.

 Allah tek ilahtır, başkası da yoktur.

Onun çocuğa ne ihtiyacı olur!

Göklerde ne var yerde ne varsa hepsi Onundur.” (Nisa,4/171).

 Kuran, Hz. İsa hakkındaki yanlış inanışları eleştiriyor ve düzeltiyor. “HZ. İsa ölmedi, kıyamete yakın yeniden gelecek” anlayışını onlarca ayetle yalanlıyor.

“Senden öncekilerden hiçbir insanı ölümsüz yapmadık.” (Ebiya,21/34)

“Her canlı ölümü tadacaktır. Hayır ve şer ile sizi bir imtihandan geçiririz. Sonunda bizim huzurumuza çıkarılacaksınız.” (Enbiya,21/35)

Tüm canlılar için söylenen bu ölüm gerçeğinin yanında Hz. İsanın öldüğünü bildiren apaçık ayetler de var:

“(İsa): Bana ne emrettiysen onlara onu söyledim. “Benim Rabbim ve sizin de Rabbiniz olan Allaha kul olun” dedim. Aralarında bulunduğum sürece onlara şahittim. Beni VEFAT ettirdikten sonra onlar, sadece Senin gözlemin altındaydılar. Zaten her şeye şahit olan sensin.” (Maide,5/117)

Mahşer günü gerçekleşen bu konuşmada Hz. İsanın vefat ettiği açıkça anlatılıyor.

“Vefat” kelimesinin geçtiği diğer bir ayette de Hz. İsanın öldüğü açıklanıyor:

“Allah buyurdu: “Ey İsa! Seni vefat ettirecek ve katıma yükselteceğim.” (Al-i İmran,3/55)

İnsanlar bir şeye inanmaya görsün, her söze inandığı anlamı vermekte çok beceriklidir. Ayette :

 “Seni katıma/kendime yükselteceğim” deniyor ya:

“Bak işte, Allah Hz. İsayı yanına yükseltti, kıyamete yakın da dünyaya geri gönderecek.”

Bu ayete böyle anlam verirsek, şu ayet mealine ne diyeceğiz:

“Kitapta İdrisi de an. Çünkü O sözünde duran bir elçiydi. Onu yüce bir yere yüceltmiştik.” (Meryem,19/56,57).

Birçok müfessir, ayetlerde geçen “yüceltme” yani “REF” sözcüğünü iki şekilde açıklıyor:

1)      Ölen mümin kişilerin ruhları, Allahın katına yükselir. Mahşerde, diriliş gününde her ruh kendi bedeniyle birleşir.

2)      Ref/yükselme mecaz anlamda kullanılmıştır. Rabbim o Elçilerin makamını, şerefini yükseltmiş, sonsuz ikramlara boğmuştur.