Acı tarihler de vardır. 1960, 1971, 1980 ve 1997.

28 Şubat a bir demokrasi katliamı yaşanmıştır. Adına postmodern darbe dendi ama bu millete yapılan bir saldırıdır.

Bizim milletimizin devlet terbiyesi kendi şahsına müdahale edilse bile mukavemet etmez. İşler normale döndüğünde millet kendinden olana sahip çıktı. Menderes, Özal milletle buluştu.

2001 yılında kurduğum parti 2002 yılında iktidara geldi. Rahmetli Menderesin ölümü hala milletimizin kalbinde yaradır. 12 Eylülde dar ağacına gönderilen gençlerimiz hala içimizde acıdır. 28 Şubat a sadece başörtüsü taktığı için kapılardan alınmayanlar...

İmam - Hatipli diye gençlerimiz üzerlerine baskı kurdular. Din adamı kisvesinde başörtüsüne fürüat diyenler çıktı. Meşru hükümete gitsin diyenler. Beceremediniz bırakın diyenler. Darbeci hükümeti sevinçle karşıladılar.

Mahkemeler kuruldu insanlar yargılandı. Birkaç dava dışında bir şey çıkmadı. O gün yasaklanan başörtüsü bugün kamuda da serbest. İmam - Hatiplerin orta kısımları kapatıldı. Kat sayı zulmünü getirdiler.

Göreve geldiğimizde 60 bin öğrenci vardı. Şimdi 1 milyon öğrenci var.

Kapılarına kilit vurulmak istenen Kuran Kursları artarak çoğalıyor. Siyaseten yok edilmek istenen kadrolar bugün Türkiyeyi yönetiyor.